حضانت

حضانت

حضانت فرزند (در دختران ۹ سالگی و در پسران ۱۵ سالگی) به عهده والدین است.

شخصی که حضانت به او محول شده است، حق خودداری و یا اسقاط حق را ندارد.

سلب حضانت 

۱.اعتیاد زیان آور به الکل – مواد مخدر – قمار .

۲.اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء.

۳.ابتلاء به بیماری روانی به تشخیص پزشکی قانونی.

۴.سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود به مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد ، فحشاء – تکدی‌گری، قاچاق.

۵.تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.

۶.در صورت وجود موارد فوق,  با حکم دادگاه صلاحیتش سلب و فرزند از وی گرفته می‎شود.

 

توافق درباره حضانت

براساس قانون خانواده، نظریات اداره حقوقی و ماده ۱۰ قانون مدنی توافقات زوجین لازم الوفا می باشد.

و زوج نمی تواند بر خلاف توافق خود ، سلب حضانت فرزندان را از مادر بخواهد(مگر با اثبات موارد سلب )

حضانت هم حق است هم تکلیف ولی در مواردی می توان راجع به حضانت توافق کرد و از نظر قانون معتبر است.

 

حضانت حق است یا تکلیف

به عبارت قانونی “حضانت حق و تکلیف ابوین است”؛

بدین معنی‌که والدین حق دارند  سرپرستی کودک خود را به عهده گیرند

و قانون جز در موارد استثنایی نمی‌تواند آنان را از این حق محروم کند

و از سوی دیگر آنان مکلف هستند تا زمانی که زنده هستند و توانایی دارند،

نگهداری و تربیت فرزند خویش را به عهده گیرند

 

حضانت فرزند بعد ازدواج مادر

مطابق ماده۱۱۷۰ قانون مدنی در صورت ازدواج مادر ، با پدر خواهد بود

 

رعایت مصلحت فرزند

به عبارتی مطابق ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده، هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است

یا در صورتی که مسؤول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند ویا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی ‌ حق شود،

می ‌ تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش ‌ بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.

بنابراین اصل بر صلاحیت اشخاص در توافق اراده است.

از طرفی دیگر اصل بر اجرای تعهد توسط طرفین است ولی از آنجا که ممکن است هر یک از زوجین از ایفا وظایف و و‌تمالیف متعهد شده نسبت به طفل خودداری کند

در نتیجه طفل از حمایت اجتماعی محروم بماند.

 

پس قانونگذار اجازه داده علی رغم توافق طرفین برخلاف مصلحت طفل یا خودداری مسئول  از انجام تکالیف توافق شده، دادگاه دخالت کند.

 

وکیل مشهد ، مشاوره و وکالت تخصصی

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

نكو داشت نام آوران عرصه هاي گوناگون داراي دو ويژگي متمايز است:  اول آنكه، انسان نكو داشته از اقليم فردی خويش خارج می‌شود و وجهه‌ای اجتماعي می‌يابد، با اين توجيه كه هر بزرگداشتی بزنگاهی است كه سبب می‌شود تا انسان ستوده از قلمرو خويشتن خويش درگذرد و به مقام فرزانگی برسد. نكو داشت لاجرم قرين نيكنامی است و نيكی شانی اخلاقی دارد. بنابراين نكو داشت همانگاه كه رفتار نامداران را چونان معيارهای اخلاقی تعريف می‌كند، در باطن پاسداشت خوبی و رفتار نيك است

0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x
تماس مستقیم